ဝက္ဝံေလးရဲ႕ တက္ဂ္

တက္ဂ္ထားတဲ့သူေတာင္ေမ့ေနေလာက္ျပီ..
ဟဲးဟဲး..ေျပာလည္းခံရံုပဲ..ကိုယ္တိုင္ကိုက ပ်င္းတာကိုး..
“အျမင္ကပ္ၾကေသာ အေၾကာင္းအရင္းမ်ား” တဲ့… ေရးရရင္ေတာ့ တစ္ခုမွေကာင္းဖြယ္ရာမရွိပါ..အပ်င္းၾကီးေနတာကို လည္း အျမင္ကပ္ၾကမွာပဲေနာ္… အျမင္ကပ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းထဲးမွာ အပ်င္းၾကီးျပီး စာမေရးတာပါ ပါေလာက္တယ္..
သူမ်ားအျမင္ကပ္ရင္လည္း ကပ္ခ်င္စရာပဲေလ.. လုပ္သမွ်က လူျမင္ကပ္စရာျဖစ္ေနေတာ့လည္း သူမ်ားအျမင္ကပ္တာ ဆန္းေတာ့မဆန္းပါဘူး.. ခဏတာေတြ႕ဖူးသူဆို မမီးကို ေတာ္ေတာ္မာနၾကီးတယ္ထင္ၾကတယ္.. စကားလည္းေကာင္းေကာင္းမေျပာ မ်က္ႏွာထားကလည္း အသက္မပါသလိုျဖစ္ေနတတ္ေတာ့ ဒီလိုထင္တာမွားေတာ့မမွားပါဘူး.. အမွန္မွာေတာ့ စကားစေျပာရမွာကို ဝန္ေလးတာမဟုတ္ပါဘူး… စကားကို ဟတ္ဟတ္ပတ္ပတ္မေျပာတတ္တာရယ္.. မရယ္မျပံဳနဲ႔ မ်က္ႏွာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္လူျမင္ကပ္စရာျဖစ္ေနတာေပါ့… (ေနာက္အေၾကာင္းသိလာရင္ေတာ့ မမီးက ေအးေအးေလးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ ဆိုတာသိလာလိမ့္မယ္..)
ဘယ္ဘဝရဲ႕ အေၾကာင္းတရားပါလာမွန္းမသိေပမယ့္ လက္ရွိဘဝမွာေတာ့ အၾကိဳးတရားက ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို ခံစားေနရတယ္ .. အနီးပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ၇၀ % ႏုႈန္းရဲ႕ အျမင္ကပ္ခ်င္းကို ခံေနရျမဲပါ.. သူတို႕စိတ္မွာ မမီးကို ဘယ္လို ျမင္ေနတယ္.. ဘယ္လိုထင္ေနၾကတယ္ဆိုတာ မမီးသိရခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈနည္းလာသလို သိမ္ငယ္စိတ္ေလးေတာ့ ဝင္လာမိတယ္.. အခုေတာ့ ဘယ္လိုမွမေနေတာ့ဘူး.(ရိုးသြားျပီေလ.. :P) ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေနတတ္ေအာင္ ေနႏိုင္ခဲ့တာရယ္.. ကိုယ္ကမွ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ယံုၾကည္မႈအားနဲး ေနရင္ ဘယ္သူက ယံုၾကည္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိစိတ္ရယ္.. လူတိုင္းမွာ ေကာင္းတ့ဲ စိတ္ေလးရွိေနသလို မေကာင္းတဲ့စိတ္ေလးလည္းရွိမယ္.. ငါ့ရဲ႕မေကာင္းတဲ့စိတ္ကို ေတြ႕ေနေသးရင္ေတာ့ သူ႔စိတ္မွာ ငါဟာအဆိုးပဲ.. ေကာင္းတဲ့စိတ္ေလး ရွားရွားပါးပါးေလးကို သူေတြ႕ရင္ေတာ့ သူ႕စိတ္မွာ ငါ့ကို အျမင္ကပ္တဲ့ စိတ္ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးလိုက္ေတာ့ .. ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္သက္သာရာရတယ္.. သူမ်ားေပၚလည္း စိတ္မကြက္မိေတာ့ဘူး.. ငါ့ကို ဒီလိုျမင္ရေကာင္းလား ထင္ရေကာင္းလားဆိုတဲ့ ေဒါသလည္း ေရာ့သြားတယ္လို႔ထင္မိတယ္ေလ.. မမီးကို အျမင္ကပ္မယ္ဆို ကပ္ခ်င္စရာေတြ အမ်ားၾကီး.. ေနာက္တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သိလာၾကလိမ့္မယ္.. မမီးကေတာ့ ေနတတ္ေနျပီ..

ဝက္ဝံေလးရဲ႕ တက္ဂ္

မိမိအၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဆံုး သြားလည္ေနက် ဘေလာ့ ၅ ခု ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ ထိုဘေလာ့မ်ားအား ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရသလဲ
ကဲး….. ေရးခိုင္းေတာ့လည္း ေရးတာေပါ့ေနာ္… မမီးသြားလည္ေနက် blog ဆိုေရးရမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္.. ဘာလို႔ ဆို အားေနရင္ ေရာက္ေနတာေလ.. မအားမွ သာ ေျခက ျငိမ္တာ… စာဆိုလည္း အသစ္ေလးေရးထားရင္ ဖတ္တာပဲ.. တစ္ခုမွမ ခ်န္ဘူး အားလို႔ ကေတာ့ post အေဟာင္းေတြေရာ.. အကုန္ဖတ္တယ္.. အဲး တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္… ကဗ်ာဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္နည္းနည္းယူ ျပီးွမွ ဖတ္တတ္တယ္.. ပါရမီပါလြန္းေတာ့ တစ္ေခါက္ေလာက္ဖတ္ရံုနဲ႔ နားမလည္သလို ခံစားလို႔မရဘူး.. အဲ့ဒီေတာ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ဖတ္ရတယ္… အဲ့လို အၾကိမ္ၾကိမ္ဖတ္တာေတာင္ တစ္ခ်ိဳေနရာမွာ နားမလည္တာေတြက ပါတတ္ေသးတယ္.. ပညာအရာမွာ ေဒဝဒတ္ ရထားတာ… အထင္မေသးေလနဲ႔ေနာ္..

မမီး blog ေတြထဲးစာေတြ စျပီးဝင္ဖတ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဝင္ျဖစ္တဲ့ blog ကေတာ့ ကိုဘိုဘို blog ျဖစ္ကို ဝင္ျဖစ္တယ္.. အရင္ကေတာ့ အားရင္စာဖတ္တယ္..စာအုပ္မရွိရင္ internet ကေနရွာဖတ္တယ္..ဦးပုည ကဗ်ာေတြရွာရင္း ေရာက္တာေလ… မမီး Blog ေလးလည္းစတင္ျပီးေနာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဝင္ဖတ္မိတယ္.. စာအေဟာင္းေတြကစ ျပန္ဖတ္တယ္.. အကို႕အေတြးသိပ္ေကာင္းတယ္..

ေနာက္ေတာ့ မမမယ္ကိုး Blog ကိုေရာက္ျဖစ္တယ္.. မမမယ္ကိုးက အဲ့ဒီခ်ိန္မွာ လံုးခ်င္းေလး ေ၇းေနခ်ိန္ မမမယ္ကိုးစာနည္းနည္း ပ်က္သြားရင္ အေဟာင္းေတြ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္… အစ္မက စာေရးတာေကာင္းတယ္..

မမေမေလး Blog လည္းေရာက္ျဖစ္တယ္.. မမေမေလးကိုလည္း အားက်တယ္.. သူက ကူးညီတတ္တယ္.. သူမ်ားကိုလည္း ကူညီခ်င္စိတ္ရွိေအာင္ေရးတတ္တယ္.. အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြ ေျပာျပထားေတာ့ မမီးမသိတာ သိရတာေပါ့..

လသာညေလး ဆီလည္းေရာက္တယ္.. လသာညေလးကေတာ့ စာေတြပ်က္သြားတယ္မရွိဘူး..အျမဲးတင္ေနတယ္..မမီလိုေပါ့ေနာ္.. စာေတြကလည္း ဗဟုသုတရတယ္.. မမီးမသိတာေတြ သိရတာေပါ့..

ဝက္ဝံေလး ဆီလည္းေရာက္တယ္..သူေရးတဲ့စာေတြဖတ္ရတာ..မမီးေၾကာက္တယ္..သူေရးေနက်စာေတြက ဘဝျခားေနတဲ့ အေၾကာင္းေတြမ်ားတယ္..မမီးကလည္း သိပ္ေၾကာက္တတ္တာ… ဖတ္ျပီးမွ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းသိေတာ့ ဖတ္မိတာေပါ့..ျပီးမွ မအိပ္ရဲးေတာ့တာေပါ့ေနာ္…

Blog ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ေရာက္ျဖစ္တယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြ အသစ္တင္ရင္ေတာ့ မမီးအခ်ိန္ရရင္ စာဝင္ဖတ္ျဖစ္တယ္.. အားေနရင္ေတာ့ ေရာက္ျဖစ္တယ္.. ကိုယ္တိုင္သာစာမေရးတယ္.. သူမ်ားစာေတာ့ သြားဖတ္ျဖစ္တယ္.. အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ဝက္ဝံေလးက စာေရးပ်င္းတဲ့ မမီးကို စာေရးေအာင္ဖန္လိုက္တာ.. ဒါေတာင္မေရးေသးလို႔ လာေအာ္ရတယ္..အဲ့ေလာက္ပ်င္းတာ…ဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးး

မ်က္ဝန္း တစ္စံု

လသာညေလး တက္ဂ္ထားတာေလး..ဟီးးးး တက္ဂ္ထားတဲ့ သူေတာင္ေမ့ေနေလာက္ ျပီ.. မမီးတို႕မအားတာေရာ.. ပ်င္းတာေရာ ေပါင္းျပီး စာ မေရးျဖစ္ေနတာ..

ငယ္ငယ္ကတည္းက ေမေမ့မ်က္စိေအာက္မွာ ၾကီးျပင္းလာခဲ့တာပါ.. ေက်ာင္းတတ္ေတာ့လည္း ေမေမက အလယ္တန္းျပဆရာမ ဆိုေတာ့ ေမေမတတ္တဲ့ေက်ာင္းမွာ တတ္ခဲ့တာေပါ့… (ဆရာမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးဆိုေတာ့ ဆရာဆရာမ အားလံုးက သိရံုသာမက ပဲ ေက်ာင္းသာဦးေရ နည္းတဲ့ နယ္ေက်ာင္းေလး ဆိုေတာ့ တစ္ေက်ာင္းလံုးက သိတယ္.. စာေလးကလည္း သင့္ရံုတင့္ရံုေတာ္ ျပီး ဆရာမရဲ႕ သမီးလည္းျဖစ္ေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္း မာနေလးနဲ႔ေပါ့ေလ..) ေမေမ့မ်က္စိေအာက္ ကလြတ္တဲ႔အခ်ိန္က စေန တနဂၤေႏြ ဆရာလတ္ ဆီမွာ English grammar သြားတတ္တဲ့အခ်ိန္ပဲရွိတယ္.. ဆရာလတ္က ေက်ာင္းဆရာမဟုတ္ေပမယ့္ English စာမွာ သင္တာ နာမည္ေတာ္ေတာ္ၾကီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆရာလတ္ဆီမွာတတ္ကၾကတယ္..အဲ့ဒီမွာေတာ့ ေက်ာင္းေပါင္းစံုက ေက်ာင္းသားေက်ာင္သူေတြစုေနတာေပါ့.. ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီ English စာသင္တန္းမွာထိုင္ရင္ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ထိုင္လုိ႔မရဘူး.. သင္တန္းအပ္ကတည္းက ခံုနံပါတ္ေပးတယ္ အဲ့ဒီနံပါတ္မွာပဲထိုင္ရတာ.. တစ္တန္းမွာ ၃ ေယာက္ထိုင္ရတယ္ .. ၃ေယာက္ကိုေတာ့ ေယာက်ၤားေလး၃ ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ မိန္းခေလး၃ ေယာက္ ထားေပမယ့့္ ေယာက်ၤားေလးတန္းေတြ မိန္းခေလးတန္းေတြေရာေနတာေပါ့.. ဆရာကလည္း စာသင္တာေတာ္းသလို ဆူတဲ့ဆဲးတဲ့ေနရာမွာလည္း သိပ္ေတာ္တယ္..စည္းကမ္းကလည္းသိပ္ၾကီးတာပဲ.. အိမ္းစာေတြထပ္တဲ့စာအုပ္မွာလည္း အတန္းခ်ိန္နာရီ နဲ႔ ခံုနံပါတ္ကိုေရးရတယ္.. တနဂၤေႏြေန႔မွာေတာ့ အိမ္စာလာထပ္ရတယ္.. မမီးကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စာအုပ္ကိုယူျပီး ထပ္ေပးလိုက္တယ္ လူေတြက မ်ားေတာ့ တိုးေနရတယ္..မမီးက အေကာင္ေသးေသးဆိုေတာ့ တိုးလို႔လြယ္တာေပါ့.. စာအုပ္ထပ္ျပီးလို႕ေနာက္လွည့္ခါရွိေသးတယ္ စာအုပ္တစ္အုပ္မ်က္ႏွာနားေရာက္လာျပီး မမီးနာမည္ကိုေခၚျပီး “ငါ့စာအုပ္ေရာထပ္ေပးစမ္းပါ” တဲ့ .. ကိုုယ့္ဟာကိုထပ္လို႔ေျပာလိုက္ ျပီးေရွ႕ဆက္တိုးျပီး လူၾကားထဲးက ထြက္ဖို႕ၾကိဳးစာေပမယ့္ထြက္လို႔္မရဘူး.. မမီးေရွ႕ကေနပိတ္ရပ္ျပီး သူ႕ရဲ႕ လက္တံအရွည္ၾကီးနဲ႔ ေခါင္းေပၚကေန စာအုပ္ကိုထပ္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ေျပာေသးတယ္ “ ငါ့စာအုပ္ထပ္ျပီးမွ နင္ထြက္လို႔ရတာ မဟုတ္လား” တဲ့ မမီးမွာ စိတ္တိုလိုက္တာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိလို႕ မ်က္ေစာင္းထိုး့ျပီးထြက္ခဲ့တယ္.. သူငယ္ခ်င္း အစုတ္ပလုပ္မေတြက ဘာျဖစ္လာတာလဲးဆီးေမးေတာ့ (ငါ့ကို အဲ့လို အေပါက္မ်ိဳးလုပ္လိုက္တယ္ .. သူကဘာေကာင္မို႕လို႕လဲး) ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ စြာၾကယ္စြာၾကယ္နဲ႔ ျပန္ေျပာျပတာေပါ့..(တကယ္တမ္းေတာ့ ကိုယ္က မ်က္ေစာင္းပဲးထိုးခဲရတာ.. လူက သူ႕စာအုပ္မထပ္ျပီးမခ်င္း ျပန္ထြက္လာလို႔မရလို ေဒါသဘဲးထြက္ခဲ့ရတာ) သူက မမီးနာမည္ကို သိေနေပမယ့္ မမီးကေတာ့ သူ႕နာမည္ကို မသိဘူး ေနာက္မွ သူထိုင္တဲ့ ခံုနံပါတ္ကို မွတ္ထားျပီး လက္မွတ္ထိုးတဲ့ စာအုပ္မွာ ခိုးၾကည့္လိုက္တာ “ မိုးျမင့္ေအာင္” တဲ့ .. (သူလည္းမမီးနာမည္ကို အဲ့လိုပဲ ခိုးဖတ္တာေနမွာေပါ့) သူကေတာ့ နာမည္နဲ႕ လူနဲ႕လိုက္ပါတယ္.. အရပ္ ကေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္.. အသားလတ္ျပီး ပိန္တယ္.. မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခု လံုးမွာ ဆြဲးေဆာင္မႈအရွိဆံုးနဲ႕ ထူးျခားေနတာကေတာ့ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ခံုးေမႊး ထူထူ ၾကီးေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနတဲ့ သူရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ဆြဲးေဆာင္မႈတဲ့ အျပင္ မရယ္ မျပံဴး နဲ႕ ထည္ၾကည္ျပီး ေယာက်ာၤးျပီသတဲ့ မ်က္ႏွာက စြဲးလမ္းမႈ တစ္ခုလိုျဖစ္ခဲ့ရတယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သူ႕အေၾကာင္းေျပာ မိတိုင္းမွာ သူ႕ကို ငွက္ရိုး လို႔ သူနာမည္အစားသံုးခဲ့တယ္..(ပိန္ျပီး အရပ္ရွည္ေတာ့ ပိန္မွန္းသိသာတာေပါ့) သူ႕ေရွ႕မွာေတာ့ မေခၚရဲးပါဘူး.. သူ႕ကိုေခၚတယ္ ဆိုတာသိမွာရယ္ မမီး သူ႕ကိုေၾကာက္တာရယ္ေၾကာင့္ေပါ့.. စေန တနဂၤေႏြ သင္တန္းသြားတတ္တိုင္းမွာ သူသင္တန္းကိုေစာေစာေရာက္ေလ့ ရွိပါတယ္..ေရာက္တိုင္း အျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာေနေလ့ရိွိတယ္.. မမီးတို႕လည္းေစာေစာေရာက္ရင္ မုန္႕စာရင္း သစ္ပင္ေအာက္ကခံုတန္းမွာ ထိုင္ျပီး သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ တြတ္ထိုးေလ့ ရွိတယ္.. တစ္ခါတစ္ခါ စကားေျပာေနရင္ မဆီမဆိုင္ သူနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုတဲ့ အခါတိုင္းမွာ မမီးမေနတတ္ခဲ့ပါဘူး… သူၾကည့္ေနမွန္းသိရက္နဲ႔ ကိုယ္က ျပန္မၾကည့္ရဲးတဲ့ အျပင္ သူ႕မ်က္လံုးေတြကို မမီးရင္ မဆိုင္ရဲးပါဘူး.. သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြကို မမီးအရမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္.. ဒါေပမယ့္ မမီး တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေတာ့ သူ႕ကို ခိုးၾကည့္ခဲ့ပါတယ္.. သူ႕ကိုလည္းေၾကာက္တယ္. ခိုးမၾကည့္ပဲလည္း မေနႏိုင္ဘူး.. ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ျဖစ္သလိုေနတတ္တဲ့ မမီး အေနအထိုင္ေတြ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲးလာခဲ့ပါတယ္.. အရင္က ဆို ဘယ္သူ႕မွ ဂရုမစိုက္ပဲး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္တတ္တဲ့သူ က ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုစိုက္လာသလိုုျဖစ္သလလဲး မေနေတာ့ပါဘူး.. အရင္က ဆို ဆရာေရွ႕က ေနစာသင္ေနေပမယ့္ ဆရာမျမင္ေအာင္ တိုးတိုးနဲ႔႔ စာသင္ခ်ိန္မွာေခါင္းသံုးလံုးပူးျပီး စကားေျပာ တတ္တဲ့ မမီး အက်င့္လည္း မရွိေတာ့ပဲ..ေျပာစရာရွိရင္ေတာင္ စာသင္ခ်ိန္ျပီးမွ ေျပာေတာ့တယ္.. အရင္က ဆို ဖိနပ္အသစ္ လွလွေလး ဝယ္ျပီးတိုင္း သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ေခါင္းေတြေအာက္စိုက္လို႔ ဖိနပ္ကလည္း ထိုင္ခံုေအာက္မွာ လည္ေနေအာင္ ဖိနပ္ကို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ စီးၾကည့္ ျပီး ဘယ္သူနဲ႔ ပိုလိုက္တယ္ဆိုၿပီးၾကြားေနၾကတာလည္းမရွိေတာ့ဘူး .. အုန္းကပ္စီးလို အနီေရာင္ အျပားေလးေတြ စားျပီး ဆိုးေဆးေတြေၾကာင့္ နီေနတဲ့ လွ်ာကို ထုပ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြစတတ္တဲ့ က်င့္လည္းေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားေျပာရင္းကေန သူ႕အေၾကာင္းေျပာမိတိုင္းမွာ မမီးကေတာ့ သူ႕ကိုမေကာင္းတာေတြ ျခည့္ေျပာခဲ့တယ္.. သူ႕အျပဳအမူေတြနဲ႔ သူစာၾကိဳးစားတာေတြ စာေတာ္တာေတြကို ေျပာတိုင္းမွာ မမီးကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အျပိဳင္ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုတတ္လာတယ္.. တကယ့္စိတ္ထဲးမွာေတာ့ သူ႕ကိုၾကိဳတ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးမိ သလို ေလးလည္းေလးစား မိတယ္ ... ဒါေပမယ့္ လည္း အရွိကို အရွိတိုင္းလက္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး..

လာေရာက္ အားေပးၾကသူမ်ားအား ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္.... မမီးမအားေသးတာကို နားလည္ေပးထားေသာ လသာညေလး ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္... လာမယ္ေနာ္ ဒုတိယ ပုိင္း... ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနလို႔ ျဖတ္ထားတာ.. မဟုတ္ရင္ ေမာကုန္မွာဆိုးလို႔...

ကဲးကဲး လာျပီ ဒုတိယ ပိုင္း... ဟီးးးး... မေရးလို႔မရေတာ့ဘူး.. ေရးလက္စနဲ႔ ဆက္ပဲေရးလိုက္ေတာ့တယ္..

မမီးတို႕ ၈တန္းႏွစ္ စာေမးပြဲးေတြလည္း ေျဖျပီးေရာ..ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ၉ တန္းအတြက္ စာေတြၾကိဳသင္ၾကတယ္.. က်ဴရွင္ေတြ တတ္ၾကတယ္.မမီး ကအလယ္တန္းေက်ာင္းက ဆိုေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္း ေျပာင္းရမွာေပါ့ ..ေမေမက ၉ တန္းနဲ႕ ၁၀ တန္းကို အေဆာင္မွာထားမယ္ဆိုေတာ့ မမီးကေတာ့ အေဆာင္က အပ္တဲ့ေက်ာင္းမွာေနရမွာေပါ့.. သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေက်ာင္းေျပာင္းရလြယ္တဲ့ အ.ထ.က (၄) ကိုေျပာင္းၾကေပမယ့္ မမီးကေတာ့ စိုးစံက အပ္တဲ့ အ.ထ.က (၁) မွာေနရမွာေပါ့.. အေဆာင္ကလည္ April လကုန္ေလာက္မွ စလက္ခံတာ ဆိုေတာ့ ေမေမ က ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဝုိင္းမွာ ထားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.. ပညာတံခြန္ ဆိုတဲ့ ဝိုင္းမွာ ေမေမက အပ္ေပးတယ္.. ဝိုင္းက လူ ၁၀ ေယာက္ပဲလက္ခံတယ္ တစ္ေယာက္က အပ္ေတာ့ထားတယ္ April ျပီးမွာ လာတတ္မွာ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီတစ္ေယာက္ေနရာမွာ မမီးကို သြင္းေပးမယ္ေျပာတယ္.. လက္ခံတဲ့ ဆရာက လည္း သူကိုယ္တိုင္ ၉ တန္း ၁၀ တန္း သခ်ၤာသင္ေနတာဆိုေတာ့ ရတဲ့အခ်ိန္မွာ မမီးကို ေကာင္းေကာင္းသင္ေပးမယ္လို႔ လို႔ေျပာလိုက္တယ္ .. ေမေမ နဲ႕ စကားၾကိဳေျပာထားျပီးျဖစ္ေတာ့ ေမေမက ေနရာျပဖို႔နဲ႕ ဆရာနဲ႔ေတြဖို႔ဆိုျပီး ညေနပိုင္းမွာ ဆရာ႕ အိပ္သြားခဲ့တယ္.. ဆရာက လည္း ထံုးစံအတိုင္း စာအုပ္ေတြ ထုပ္ေပးတယ္ .. ေက်ာင္းသား card ထုပ္ေပးျပီး .. အခ်ိန္ဇယားေတြ စာေမးပြဲးရွိတဲ့ရက္ေတြနဲ႔ .. ဆရာမေတြ အေၾကာင္းေျပာျပေပးေနတယ္.. အေနာက္ကေန ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသာေတြ ဆူဆူညံညံ နဲ႕ထြက္လာေတာ့မွ.. ဒါ Physic ဆရာမ အခ်ိန္ျပီးလို႔ နာရီဝက္ အနားေပးတာ.. ညေနစာ အစာေျပ တစ္ခုခု စားလို႔ရေအာင္လို႔ ခဏေနရင္ ဂိုက္ ဆရာမ လာေတာ့မွာ လို႔ေျပာလိုက္တယ္.. ဆရာမကလည္း ဆရာ့ကို ႏုတ္ဆက္ျပီးျပန္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္း.. မမီးနဲ႕လဲး မိတ္ဆက္ေပးျပီး မနက္ဖန္လာမယ့္ ေက်ာင္းသူျဖစ္ေၾကာင္း..ေျပာေနတုန္းမွာ အေနာက္ကေန ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ စာအုပ္ထုပ္နဲ႔ ဆရာမ ပိုက္ဆံအိပ္ကို ပိုက္ျပီးလိုက္လာတယ္ .. ဆရာမနဲ႕ စကားေျပာေနရင္ မ်က္စိက အဲ့ဒီေက်ာင္းသာ ဆီေရာက္သြားေတာ့ မိုးျမင့္ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္…
အစကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႕မွလည္း မသိ ..သူငယ္ခ်င္းခလဲးမရွိပဲး ဒီဝိုင္းကိုတတ္ရမွာ ဖာသိဖာသာေနတတ္တဲ့ မမီး ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲးျဖစ္ေနေတာ့မယ္ ထင္ေပမယ့္ .. အခုေတာ့ မမီး မခင္ေပမယ့္ သိေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ မမီး အေနနဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ ေပ်ာ္မိတယ္.. ဒီလို နဲ႕ မမီး အဲ့ဒီ ဝိုင္းမွာ တတ္ေနရင္း တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေလး ေတြနဲ႔ ဟတ္ဟတ္ပတ္ပတ္ စကားမေျပာေပမယ့္ မုန္႕အတူထြက္စား တာ.. စာနားမလည္ရင္ ေမးတာ.. စာေမးပြဲးေျဖတဲ့ စာအုပ္ေတြကို မမီးမေရာက္ခင္မွာ ၾကိဳယူထားေပးတာရွိၾက ေပမယ့္.. သူကေတာ့ မမီးကို လိုတာေလာက္ပဲေျပာတယ္ .. အပို မေျပာဘူး.. အဲ့လိုေနေတာ့ မမီးက သူ႕ကိုပိုေၾကာက္တယ္.. အစ ကတည္းက ေၾကာက္တာ သူအဲ့လိုေနေတာ့ပိုေၾကာက္တာေပါ့.. မမီး သူ႕ကိုေၾကာက္မွန္းလည္း သူသိတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ အၾကည့္ေတြက ေတာ့ ေျပာင္းမသြားေသးပါဘူး… ဆရာမက စာေမးပြဲးေျဖထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ စစ္ျပီးလို႔ သူ႕ကိုျပန္ေဝခိ္ုင္းရင္ သူ ထျပီးလိုက္ေဝမေပးဘူး.. နာမည္ေခၚျပီးမွ လွမ္းေပးတာ.. မမီးနာမည္ေခၚတိုင္းမွာ မမီး “ရွင့္” လို႔ ျပန္ထူးျပီးမွ စာအုပ္ကို လွမ္းယူမိရင္ သူကရယ္တယ္..ေတာ္ေသးတယ္ မသိမသာ ေနာက္လွည့္ ျပီးရယ္တာ မမီးက သိတာေပါ့.. အစကေတာ့ စိတ္တိုတယ္ .. ေနာက္ေတာ့ ရယ္လဲးရယ္ေပါ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ.. အက်င့္ကျဖစ္ေနတာကို .. မမီးက ရယ္စရာျဖစ္ေနလို႔ ရယ္တာေနမွာလို႕ေတြးလိုက္ေတာ့တယ္.. သူကစာလည္းေတာ္ပါတယ္.. ျဖတ္ထိုးဥာဏ္လည္းရွိတယ္.. အဂၤလိပ္စာလည္းေတာ္တယ္.. အဂၤလိပ္ ဆရာမက စေန ေန႕တိုင္းမွာ essay မဟုတ္ရင္ letter တစ္ပုဒ္ေရး ခိုင္းေလ့ရွိတယ္..အဲ့လိုေရးခိုင္းတိုင္းမွာ သူအမွတ္အမ်ားဆံုးပဲး..
ေနာက္ေတာ့ သူက အ.ထ.က(၃) ကေက်ာင္းသား သူ႕အေဖက စစ္ေဆးရံုက ဗိုလ္မႈး တစ္ေယာက္ဆိုတာ သိရတယ္..
ဒီလိုနဲ႔ မမီး လည္း အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ သူနဲ႕မေတြ႕ျဖစ္ပါဘူး အေဆာင္မွာ ၉ တန္း ၁၀ တန္း ၂ ႏွစ္ေလ… ၁၀ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ မမီးက ဂုဏ္ထူး တစ္ခုမွမပါဘူး.. သူကေတာ့ ၃ ဘာသာပါတယ္ဆိုုတာကို ဝိုင္းတတ္တုန္းက သင္တဲ့ chemistry ဆရာမေျပာလို႔ သိရတယ္.. ဆရာမကလည္း မမီးကို ၾကြားမွာေပါ့… သူသင္တဲ့ chemistry ပါတာကို ..မမီးကိုလည္း အေဆာင္မွာေနလိုက္ေတာ့ အမ်ားနဲ႕မို႔ေကာင္းေကာင္းမရတာဆိုျပီး အျပစ္တင္တာေပါ့ေလ.( အတတ္ႏိုင္ဘူး သူ႕ကံနဲ႔ သူေပါ့ေနာ္..)
ေက်ာင္းတတ္ေတာ့ ေက်ာက္ဆည္မွာ .. ေနတာကေတာ့ မႏၲေလး အိမ္မွာေနျပီး ေက်ာက္ဆည္ကို ေန႕ခ်င္းျပန္သြားတာေပါ့.. မမီး ေက်ာင္းပိတ္တုန္း ျပင္ဦးလြင္ျပန္တယ္.. ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တာေတာင္ ေက်ာင္းသြား အပ္ထားတယ္ မတတ္ေသပဲ .. ျပန္လာတယ္.. ေက်ာင္းဖြင့္ျပီး လဝက္ေလာက္ေနမွ မမီးက ေက်ာင္းတတ္တာ.. အဲ့ဒီေလာက္မွ မႏၲေလး ကိုသြားတာေပါ့..သြားမယ့္ေန႔မွာ ေမေမက ကားဂိတ္ကိုသြားမစီးနဲ႔ေတာ့ ေမေမလည္းလိုက္မပို႔ ရဲးဘူး ..မိုးေတြ တအားရြာေနတယ္… van ကားဂိတ္ကို Ph ဆက္ေခၚလိုက္ေတာ့ ဆိုလို႔ မမီး Ph ဆက္ေတာ့ ကံေကာင္းစြားနဲ႕ ေရွ႕ခန္းတစ္ေယာက္ပဲေနတာ .. အခုလာဝင္ေခၚျပီးထြက္မယ္ေျပာေတာ့ အိမ္လိပ္စာေပးလုိက္တယ္.. မၾကာပါဘူး နာရီဝက္ေလာက္ေနေတာ့ ကားတစ္စီးေရာက္လာတာနဲ႕ မမီးလည္း ဖြြားဖြြား ကို ကန္ေတာ့ျပီး အိပ္ျပင္ထြက္လာတယ္.. ကားသမား က ပစၥည္း ေတြမ်ားမယ္ထင္ျပီး ကားေနာက္ဖံုးကိုဖြင့္ ထားတယ္.. မမီးကလည္း ဘာမွယူစရာမရွိဘူးေလ.. ပစၥည္း ေတြက မႏၲေလး အိမ္မွာ တစ္ဝက္ ျပင္ဦးလြင္ အိမ္မွာ တစ္ဝက္ဆိုေတာ့ ဘာမွ သယ္စရာမရွိဘူး.. ေမေမ ဝယ္ေပးတဲ့ မုန္႔နဲ႔ ဖြားဖြား က သူ႕ကို ကန္ေတာ့ထားတဲ့ထဲးက ကတီပါ ဖိနပ္ နက္ျပာေလးက မမီးေက်ာင္းလံုခ်ည္ အေရာင္နဲ႔ လိုက္တယ္ဆိုျပီး အေမြေပးလိုက္တဲ့ ဖိနပ္ရယ္ လြယ္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိပ္ရယ္ .. ဒါပဲပါတယ္.. ဖိနပ္နဲ႕ မုန္႕က ၂ အိပ္ကြဲးေနေတာ့ ကိုင္ရတာ ရႈပ္ေတာ့ မုန္႕အိပ္ထဲး ဖိနပ္ပါေပါင္းထည့္လိုက္တာေပါ့.. အိပ္က အၾကည္ဆိုေတာ့ ဖိနပ္နဲ႔ မုန္႔နဲ႕ေရာေနတာ အျပင္ကေနေတာ့ ျမင္ေနရတယ္.. ( ဖိနပ္က အသစ္ပဲ ဘာျဖစ္လဲး) ျခံဝလည္းေရာက္ေရာ.. ကားသမားၾကည့္လိုက္တာ.. ကားေပၚတတ္ရမွာေတာင္လန္သြားတယ္.. မမီးေနရာ က ေရွ႕ခန္းမွာ ေနာက္ခန္းမွာ မိန္းမၾကီး ၃ ေယာက္ ထုိင္ေနတယ္.. ကား Driver က မိုးျမင့္ေအာင္… ဒီလိုပဲ ေမေမ တို႔ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ကားေပၚတတ္လိုက္တယ္.. မုန္႔အိပ္ကိုျမင္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မမီးမသိေအာင္ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ေပါ့ေလ.. သူအရင္ကလိုေတာ့ မပိန္ေတာ့ဘူူး.. ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ေတာ့ ဝလာ တာကလြဲးရင္ ဘာတစ္ခုမွ မေျပာင္းလဲးသြားပါဘူး.. ေက်ာင္းကဖြင့္ျပီးလားလို႔ သူေမးမွ ေက်ာင္းကဖြင့္ေနတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ သူဘာ တတ္ေနတယ္ဆိုတာ ကို ေမးမိတယ္.. သူက သြားေဆး မွာတတ္ေနတယ္ ဆိုတာ သိရတယ္.. သုူ႕ေက်ာင္းက မဖြင့္ေသးလို႔ မသြားေသးတဲ့ အေၾကာင္းေျပာတယ္.. “ နင္က ကားသမား လုပ္ေနတာ ေပါ့ေလ” လို႔ မမီးကေျပာေတာ့ .. "အိမ္က ကားေထာင္ထားေတာ့ ငါကားသမားလုပ္ေနတာ ဆန္းသလား.. ဒီကားေမာင္းတဲ့ driver က မိန္းမေဆးရံုတင္ထားရလို႔ မအားလို႔ မလာႏိုင္လို႔ ငါဝင္ေမာင္းေနတာ”တဲ့..့
အဲ့ဒီ စကားအျပင္ ဘာမွ ထပ္မေျပာျဖစ္ပဲေနလာခဲ့တယ္.. ညေန ၄ နာရီေလာက္ က ျပင္ဦးလြင္ ကထြက္ခဲ့ၾကတာ.. ၄ နာရီဆိုတာ ပံုမွန္ မေမွာင္ေသးေပမယ့္ .. ရာသီဥတု အေျခအေနက ဆိုးေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္လြယ္ေနတယ္.. မိုးဖြဲးေလးပဲက်ေနေပမယ့္.. ျမဴႏွင္းေတြ တအားပိတ္ေနလို႔ ကားကို မီးဖြင့္ျပီးေမာင္းေနရတယ္.. သူလည္း အဆင္လမ္းလဲးျဖစ္ ၆ ထပ္ေကြ႕က အဆင္းလမ္းကလည္း နည္းနည္းၾကမ္ မိုးကလည္း မိုးဖြဲးေလးက်ေနေတာ့ ကားကို စလစ္မျဖစ္ေအာင္ သတိထားျပီးေမာင္ေနရံုအျပင္ ျမဴေတြက ပိတ္ေနေတာ့ ပိုျပီး သတိထားရတယ္.. ေနာက္ခန္းထဲးမိန္းမၾကီး ၃ ေယာက္ေတာ့ ရာသီဥတု က သူတို႕ဖတ္ပါေနေတာ့ ငိုက္ေကာင္းေနေလရဲ႕… တအိအိနဲ႕ ဆင္းေနတဲ့ ကုန္တင္ကား (၁၂ ဘီးကားေတြ) တျဖည္းျဖည္းေက်ာ္တတ္လာတာ ..မမီးကလည္း ေက်ာ္တတ္လာ သမွ်ကားေတြမွာ ကား အေနာက္ကေနေရေတြတန္းက်ေနတာျမင္လို႔.. ကားေတြက ေရေတြက်ေနတယ္ဆိုတာကို ပါးစပ္ကေန လႊတ္ကနဲးထြက္ သြားမိတယ္..(ဘာေၾကာင့္က်ေနတယ္ဆိုတာ မမီိးလည္း မသိဘူးေလ.. )သူ က ရွင္းျပပါတယ္.. "လမ္းက အဆင္းလမ္းျဖစ္ေနတယ္ေလ.. ကုန္ရဲ႕ ဝိတ္နဲ႔ ကားရဲ႕ ဝိတ္ကို လည္းၾကည့္ အံုး နည္းတာမဟုတ္တာ.. သူထိမ္းျပီး ဆင္းေနရတာေလ.. အျမဲး brake ကို အျမဲးသံုးေနရတယ္.. ၁၂ ဘီးကားတို႕လို ကုန္တင္ကားေတြမွာ သံုးတဲ့ brake က hydraulic brake ကို မသံုးဘူး.. drum brake ကို သံုးတယ္.. brake အုပ္ပါမ်ားေတာ့ brake drum ေတြက ပူမွာေပါ့ အဲ့ဒါေၾကာင့္ေရအျမဲးဖ်န္းေပးေနတာ” လို႕ရွင္းျပတယ္.. အစကေတာ့ ဟုတ္သလိုလုိနဲ႕ေနာက္ေတာ့ မမီးရွက္ေတာင္ရွက္မိတယ္.. မမီး က Mechanical Engineer ေလာင္း သူက သြားဆရာဝန္ေလာင္း… ေကာင္းေရာ... မမီးတို႔ေတာ္လိုက္ပံုကေတာ့.. (ပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာမႈမ်ားတယ္ေနာ္.. ဒါေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္.. ျပန္ေတြးမိရင္ေတာင္ရွက္တယ္..)
၂၁ မိုင္ေရာက္ေတာ့ ခဏနားတယ္.. ေနာက္ခန္းက မိန္းမၾကီးေတြလည္း အဲ့ဒီမွာပဲ ဆင္းသြားတယ္.. သူတို႔အိမ္က အဲ့ဒီမွာေလ.. မမီးလည္း နာရီ ၾကည့္ေတာ့ ညေန ၆ နာရီထိုးေနျပီ.. အမွန္ဆို ၁ နာရီခြဲး အလြန္ဆံုး ၂ နာရီေလာက္ ကားေမာင္းရံုနဲ႔ ေရာက္တဲ့ ခရီး က မလိုအပ္ပဲၾကာေနတယ္.. ေမေမ စိတ္ပူေနမွာ ဆိုးလို႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကေန အိမ္ကို ph ဆက္ေျပာတယ္.. မႏၲေလး ေလးလည္းေျပာထားရေသးတယ္.. စိတ္ပုူေနမွာဆိုးလို႔ .. သူကေတာ့ သူ႔ hand ph နဲ႔ ဆက္ဖို႔ေျပာပါတယ္.. မမီးလည္း အဲ့ဒီဆိုင္က ဖိုထားတဲ့မီးဖိုနားမွာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္ထိုင္ေနတယ္..သူလည္းသူ႕ကားကိုေရေတြျဖည့္ ေရနည္းနည္းေဆးျပီးတာနဲ႔ ၂၁ မိုငိကေနျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္.. အဲ့ဒီကေန အျပန္မွာေတာ့ ကားေပၚမွာ မမီးနဲ႔ သူပဲပါတယ္… အဆင္းလမ္းက နည္းနည္းေျပေတာ့ သူလည္း မမီးကို စကားေျပာႏိုင္တာေပါ့.. ေက်ာင္းမွာ အဆင္ေျပလားေမးျပီး.. အားရင္ သူ႔ ေက်ာင္းကိုလာလည္ဖို႔.. ေက်ာင္းပိတ္ရက္ သြားစရာရွိရင္ သူလိုက္ပို႔ေပးမယ္ အားမနာဖို႔ေျပာေနတယ္.. ေနာက္ေတာ့ သူသိခ်င္ေနတာကို မသိမသာေလး ေမးလိုက္တယ္.. “လြမ္းရမယ့္သူရွိေနလို႔ အိမ္က အေမက ျပန္ေတာ့လို႔လႊတ္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း မႏၲေလး ကိုျပန္လာတာလား”တဲ့.. ေမးစရာရွိတာမ်ား တည့္တည့္မေမးဘူး.. မမီးလည္းဘာမွ မေျပာပဲရယ္ပဲေနလိုက္တယ္..သူလည္းထပ္မေမးေတာ့ပါဘူး… အရင္တုန္းက အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာရင္း.. သူမမီး ကို ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္း.. သူဖြင့္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ .. ပညာေရးကို ထိခိုက္မွာ ဆိုးတဲ့ အေၾကာင္း.. သူ႕ေၾကာင့္ မမီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာ ဆိုးတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာရင္ .. သူ ၁၀ တန္းေျဖျပီးေတာ့ မမီးဝိုင္းတတ္တုန္းက ဆရာ့ဆီမွာ ရွိတဲ့ မမီးလိပ္စာ ကိုေတာင္းထားလို႔ သိေနတဲ့ မမီးအိမ္ကို သူ ၁၀ တန္းေျဖျပီးေတာ့ ခဏခဏလာတဲ့ အေၾကာင္း မမီးသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးတိုင္းမွာ မမီး မႏၲေလး ေလးမွာဆိုတာကလြဲးျပီး သူဘာမွ မသိတဲ့ အေၾကာင္းေတြေျပာျပေနတယ္.. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူ႕ကို ထည့္စဥ္းစားေပးပို႔ ေျပာျပီး… သူက မမီးကြယ္ရာမွာ မမီးကို မွည့္ေလး လို႔ေခၚတဲ့ အေၾကာင္းကိုေျပာျပတယ္.. ဘာေၾကာင့္ေခၚလဲးသိလားလို႔ ေမးေတာ့ ..မမီး ထင္တာက မမီး ဘယ္ဘက္ပါးမွာ ရွိေနတဲ့ မွည့္ေလးကို သူေတြ႕လို႕ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ..အဲ့ဒါေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ.. မမီး ညာဖတ္မ်က္လံုးထဲး က အပိုပါေနတဲ့ မ်က္ဆံေလးလို မွည့္ေလးကို သူျမင္လို႔ လို႔ေျပာခဲ့တယ္.. မမီးလည္းေျပာတာေပါ့..မမီးက သူ႕ကို ကြယ္ရာမွာ ငွက္ရိုးလို႔ေခၚတဲ့ အေၾကာင္းကို … ေတာ္ေသးတာေပါ့ တဲ့ မမီးက သူ႕ကိုေၾကာက္ေတာ့ သူ႕ရုပ္က မမီးမ်က္စိထဲးမွာ ဘီလူးျဖစ္ေနတယ္ထင္တာ… ငွက္ရိုးေလာက္ သတ္မွတ္လို႔တဲ့..
မႏၲေလး ေလးေရာက္ေတာ့ သူအိမ္ထိလိုက္ပို႔ပါတယ္..ကားေပၚက မဆင္းခင္မွာေတာ့ မမီး မွာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခေနေၾကာင့္ စိတ္ထဲးမွာ မထားဖို႔နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ မထားဖို႔ေျပာျပီး ကား ခ ၃၀၀၀ ထုပ္ေပးျပီး ကားေပၚက ဆင္းခဲ့တယ္.. သူ႕ရဲ႕ အၾကည့္ေတြ ကေတာ့ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး.. အမွန္တိုင္းေျပာရင္ မမီး ကိုသူ႕ကို လက္မခံႏိုင္စရာ ဘာမွ မရွိပါဘူး.. မမီးကိုယ္တိုင္ ကလည္း သူ႕ရဲ႕ အၾကည့္ေတြ ကို ေၾကာက္တယ္ဆိုေပမယ့္ လိုခ်င္ေနခဲ့မိတာေလ.. ကြယ္ရာမွာ သူ႕ကို ၾကိဳတ္ျပီးေလးစားေနမိတာေတြ.. သူမမီးကို ေလွာင္ျပီးရယ္တဲ့ အရယ္မ်ိဳးေတြကိုေတာင္ မမီးစိတ္မဆိုးပဲ. ရွိေနခဲ့တာေလ.. သူ႕ကို မစဥ္းစားခဲ့တာ သူ႕ကို ျငင္းခဲ့တာက ေတာ့ ဖြင့္ေျပာလို႔မရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုေၾကာင့္ပါ …..
အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ မမီးနဲ႔ သူနဲ႔ လဲးထပ္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူး.. မမီးလည္းထပ္မေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး..

မ်က္ဝန္း တစ္စံု

လသာညေလး တက္ဂ္ထားတာေလး..ဟီးးးး တက္ဂ္ထားတဲ့ သူေတာင္ေမ့ေနေလာက္ ျပီ.. မမီးတို႕မအားတာေရာ.. ပ်င္းတာေရာ ေပါင္းျပီး စာ မေရးျဖစ္ေနတာ..
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXx

လာေရာက္ အားေပးၾကသူမ်ားအား ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္.... မမီးမအားေသးတာကို နားလည္ေပးထားေသာ လသာညေလး ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္... လာမယ္ေနာ္ ဒုတိယ ပုိင္း... ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနလို႔ ျဖတ္ထားတာ.. မဟုတ္ရင္ ေမာကုန္မွာဆိုးလို႔...