သတင္းစာ ဆ၇ာၾကီး ေၾကးမႈံဦးေသာင္း ၏ စာေပလက္ရာ

သတင္းစာ ဆ၇ာၾကီး ေၾကးမႈံဦးေသာင္း ၏ စာေပလက္ရာ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာမ်ား ေက်းဇူးတင္ရမည့္ အေမရိကန္ တစ္ဦး ကို မမီးအေနနဲ႔ ဗဟုသူတ တစ္ခုရလို ေသာ စိတ္နဲ႔ ေရးလိုက္ခ်င္းျဖစ္ပါတယ္…
အဂၤလိပ္လို ေကာင္းေကာင္း ေျပာႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ဗမာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒီေမးခြန္း အေမးခံရေလ့ရွိပါတယ္… အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ကိုလိုနီဘဝမွာ အႏွစ္ ၁၀၀ ေလာက္ေနခဲ့ရတဲ့ ဗမာျပည္မွာ အဂၤလိပ္ စာဟာ ရံုသံုးျဖစ္ခဲ့ဖူး လို႔ပါလို႔ေရဘူယ ခပ္လြယ္လြယ္ ေျဖခ်င္ေျဖႏိုင္ပါတယ္.. တစ္ခါမွာေတာ့ ဆရာၾကီးက သူအပါအဝင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အဂၤလိပ္စာ ဗဟုသုတ ရွိခဲ့ၾကတာဟာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ ႏွင့္ အေမရိကန္ လူမ်ိိဳးတစ္ဦးတို႕ရဲ႕ ေက်းဇူးလို႔ မိတ္ေဆြတစ္ဦးကို ေျပာခဲ့ပါတယ္.. ဆရာၾကီး ပံုၾကီးခ်ဲ႕ေျပာတယ္ထင္လို႔ ဆရာၾကီးက သမိုင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္…
၁) ပံုႏွိပ္စက္နဲ႔ ဗမာစာလံုးေတြ ဗမာျပည္ကို ယူလာတာ အေမရိကန္လူမ်ိဳး
၂) ပထမ ဆံုး ဗမာစာအုပ္ကို ပံုႏွိပ္ထုပ္ေဝခဲ့တာ အေမရိကန္လူမ်ိဳး
၃) ပထမဆံုး ဗမာသတင္းစာကို တည္းျဖတ္ခဲ့တာ အေမရိကန္ လူမ်ိဳး
၄) ပထမဆံုး ျမန္မာ အဂၤလိပ္အဘိဓါန္
၅) ပထမဆံုး အဂၤလိပ္ ျမန္မာ အဘိဓါန္ စသည္တို႔ကို ျပဳစု ပံုႏွိပ္ထုပ္ေဝခဲ့တာ အေမရိကန္လူမ်ိဳး
၆) ပထမဆံုးနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသံုးျပဳခဲ့ရတဲ့ ခရစ္ရန္ ဓမေဟာင္း ဓမသစ္ က်မ္းစာတို႔ကို ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ ပံုႏွိပ္ ထုပ္ေဝခဲ့တာ အေမရိကန္ လူမ်ိဳး လို႔ရွင္း ျပခဲ့ပါတယ္…
၆ ခ်က္ထဲးက ၅ ခ်က္ဟာ အေမရိကန္တစ္ဦး ထည္းရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုပ္မႈလို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္.. သူ႕နာမည္ကေတာ့ အဒိုေနဒမ္ ဂ်က္ဆင္.. ဗမာလို ဖလွယ္ ထားတာကေတာ့ ဆရာယုဒသန္ လို႔ေခၚပါတယ္…
ဆရာ ယုဒသန္ ဟာ စိတ္ေရာကိုယ္ ပါ ဘဝတစ္ခုလံုးကို ဗမာျပည္မွာ ျမွဳပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္ .. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္က ေပးခဲ့တဲ့ သူေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေတြဟာ ယေန႔ထိရွင္သန္အသံုးဝင္ေနစဲး ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္လို စာသမားတစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ဆရာယုဒသန္ ျပဳစုခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ၃၅ ႏွစ္လံုးလံုး သံုးခဲ့သလို ေနစဥ္အျမဲးသံုးေနတာမို႔လို႔ တစ္သက္လံုး သံုးရမယ့္ လက္ေဆာင္လို႔ ေျပာရမွာပါ..ဟု ဆရာၾကီး ေက်းမႈံဦးေသာင္းက ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္…
ဆရာယုဒသန္ ၁၈၂၀ ခုႏွစ္ ကေန ၁၈၅၀ ခုႏွစ္ထိ ျပဳစုခဲ့တဲ့ အဘိဓါန္ ဟာ ၁၈၅၂ ခုႏွစ္က်မွ ပံုႏွိပ္ျဖစ္လို႔ စာအုပ္ျဖစ္တာေတာင္ သူမျမင္သြားရရွာပါဘူး.. သူယံုၾကည္သလို သူ႕အဘိဓါန္မ်ားဟာ ဗမာေတြ အတြက္ တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္.. ဆရာ ယုဒသန္ ကို မေမရိကန္ ႏိုင္ငံ မာဆက္ခ်ဳးစက္ျပည္နယ္ ေမာ္လ္ဒန္းျမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္… ဘေရာင္းတကၠသိုလ္ အန္ဒိုဗာ ခရစ္ယန္က်မ္းစာေက်ာင္းတို႔မွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ျပီး ၁၈၁၃ ခုႏွစ္ အသက္ ၅၂ ႏွစ္ အရြယ္မွာ သူ႕ဇနီးႏွင့္ အတူ ဗမာျပည္ ရန္ကုန္ကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္.. ေရာက္တာနဲ႕မဆိုင္း ႏွစ္ခ်င္းခရစ္ယန္ က်မ္းစာသင္ျခင္း ႏွင့္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း စတင္ခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူ႕အလုပ္မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး.. ဗမာစကားမွ မေျပာတတ္ေသးပဲကုိ… ဒါေၾကင့္ အခ်ိန္ေပးျပီး ဗမာစကားကို သင္လိုက္တာ ၃ ႏွစ္ရွိေတာ့ ဗမာ သဒၵါ က်မ္းငယ္တစ္ေစာင္ေရးႏိိုင္တဲ့ထိ တတ္ကၽြမ္းသြားပါတယ္.. ၁၈၁၆ ခုႏွစ္ ေဂ်ာ့အိပ္ခ်္ေဟာ့ က ဗမာစာလံုးနဲ႕ ပံုႏွိပ္စက္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို ယူေဆာင္လာတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီႏွစ္ထဲးမွာပဲ ပထမဆံုး ဗမာစာအုပ္ကို ထုပ္ေဝခဲ့ပါတယ္.... “ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ သြားရာလမ္း” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ဟာ စမ်က္ႏွာ ၇ မ်က္ႏွာပဲရွိေပမယ့္ ဒီစာအုပ္ရဲ႕ အကုူအညီနဲ႕ ဆရာယုဒသန္ သာသနာျပဳခဲ့ တဲ့အခါ ေအာင္ျမင္စျပဳလာပါတယ္.. အဲ့ဒီတုန္းက ရန္ကုန္ဟာ ျမိဳ႕ငယ္သာသာ ေလးပဲရွိပါေသးတယ္… ရန္ကုန္မွာ သာသနာျပဳတာ ေအာင္ျမင္တာနဲ႔ ၁၈၁၉ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာဘုရင္ နန္းစိုက္ရာ အင္းဝေနျပည္ေတာ္ကို ဆန္တတ္သြားျပီး သာသနာျပဳခြင့္ေတာင္းခံေတာ့ အခြင့္မသာလို႔ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ဆင္းခဲ့ရပါတယ္… သံုးႏွစ္ၾကာတဲ့အခါ အင္းဝေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္တတ္သြားျပီး ၾကိဳးစားျပန္တယ္ … ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘုရင္က ခြင့္ျပဳ ရံုတင္ မကလို႔ ေျမတစ္ကြက္ေပးသနားလို႔ အဲ့ဒီမွာသာသနာျပဳလုပ္ငန္း ခ်ဲ႕ထြင္ေအာင္ျမင္လာခဲ့တယ္.. ဘုရင္ ၊ မင္းညီမင္းသား ၊ မူးမတ္ ၊ နန္းတြင္းသားေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္ မိတ္ေဆြျဖစ္လိုက္ေသးေပမယ့္ စစ္ျဖစ္လာလို႔ သိပ္ၾကာၾကာမခံလိုက္ပါဘူး…. ၁၈၂၆ ခုႏွစ္မွာ ပထမ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ စစ္ပြဲးျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္..သူလွ်ိဳထင္ျပီး မယံုရတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမွန္သမွ်ကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်လို္က္တဲ့ အထဲး ဆရာၾကီး ယုဒသန္လည္း ပါသြားပါတယ္.. လက္မရြံ႕ေထာင္ထဲးမွာ (၁၁)လ ေနခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ဟာ သူ႔ဘဝရဲ႔ အေမွာင္မိုက္ဆံုး အခ်ိန္မ်ားလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္… သူ ေထာင္ က်ေနတုန္း သူ႕ဇနီးသည္နာမက်မ္းျဖစ္ေတာ့လည္း ႏို႔စို႔ အရြယ္သမီးငယ္ေလး အတြက္ ဗမာမိခင္ ဆီကေန ႏို႕ရပါေစမယ့္ အေၾကာင္း ေန႔စဥ္ကေလးပိုက္ျပီး အလွဴခံ ရတဲ့ အျဖစ္ကိုလည္း သူ႔တုိ႔ခမ်ာ ၾကံဳခဲ့ရရွာတယ္… ဒီလိုနဲ႔ ပထမ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ စစ္ပြဲးၾကီး ျပီးသြားပါတယ္.. စစ္ေျပျငိမ္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရန္ဒဗိုလ္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဖို႔ ဆရာယုဒသန္ ကို ေထာင္က ထုတ္ျပီး စကားျပန္အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေစပါတယ.္.. အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ တစ္ဖတ္ေစာင္းနင္းေရးထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ကို ဗမာျပည္အတြက္ ကာကြယ္မေပးႏိုင္ေပမယ့္ ဆရာယုဒသန္ ရဲ႕ဘာသာျပန္ဟာ ဂႏၷဝင္တြင္ေလာက္ေအာင္ သမိုင္းမွာ က်န္ခဲ့ပါတယ္… စစ္ၾကီးျပီးတဲ့ အခါ အဘိဓါန္ျပဳစုရင္း ၁၈၅၀ ခုႏွစ္ ဆရာယုဒသန္ ဟာ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔ မွ တဆင့္ ေရေၾကာင္းခရီးထြက္ေနတုန္း ကြယ္လြန္သြားတဲ့ အတြက္ သူ႔ကို ေရမွာ သကၤ်ဳိလ္ ခဲရတယ္.. “ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ သြားရာလမ္း” စာအုပ္မွာ ဆရာယူဒသန္ ကဒီစာအုပ္ကို ေရးသားျပဳစုသူမွာ မူလႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာျပီး ေဝးကြာလွတဲ့ ပင္လယ္ခ၇ီးကို ျဖတ္ျပီး အမ်ားအက်ိဳးျပဳရန္ ရည္ရြယ္ျပီး သေဘၤာျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္..ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားဖို႔ ခ်မ္းသာဖို႔ေတြကို စာေရးသူအလိုမရွိပါ.. လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားေအာင္ ရွာေဖြဖို႔လာတာလဲးမဟုတ္ပါ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ တပည့္အျဖစ္ တစ္ပါးသူေတြ ကိုယ္လိုပဲေကာင္းျမတ္ပါေစ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေရာက္ပါေစလို႔ ဗမာေတြကို ကယ္ယူလိုေသာ ဂရုနာ ေစတနာ ႏွင့္ အပင္ပမ္းခံကာ သာသနာျပဳျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ လို႔ ေရးသားခဲ့တဲ့ အတိုင္း သူ႕ဘဝကို သာသနာျပဳလုပ္ငန္းတြင္သာ ႏွစ္ျမဳတ္ခဲ့ပါတယ္… သူ႕အလုပ္ေတြကို ေလးစားသတိရတဲ့ အေနျဖင့္ ရန္ကုန္ မွာ ေကာ္လိပ္ အေဆာက္အဦး ကို အမွတ္တရ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္.. အဲ့ဒီေကာလိပ္ကို ဂ်က္ဆင္ေကာလိပ္လို႔ အမည္ေပးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေရးသားလိုက္ပါတယ္…..
ဝန္ခံခ်က္ ။ ။ အဂၤလိပ္နာမည္မ်ားကို ျမန္မာလို အသံထြက္ျဖင့္ ေရးသားတားသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လြဲးေခ်ာ္ မွားယြင္းမႈ ရွိပါက စာေရးသူ၏ ေပါ့ေလ်ာ့ အားနည္းမႈသာျဖစ္ပါသည္။